Gisteren was ik me aan het voorbereiden op een atoombom.

Want wanneer Poetin een nucleaire oorlog ontketent, dan wil ik klaar zijn om mijn gezin te beschermen.
Daarom las ik over noodrantsoenen, gasmaskers en atoomschuilkelders.

Maar waarom?
Waarom doe ik het mezelf aan om te plannen voor zo’n verschrikkelijke toekomst?
Waarom identificeer ik mij met een sterfelijk lichaam dat gedoemd is om in angst te leven?
Hoe harder ik probeer om mijzelf te beschermen, hoe groter mijn angst zal worden.

Het hoeft zo niet te gaan.

Net zoals angst is liefde altijd een optie.
En dat is iets dat we wel eens durven vergeten.
Wij zijn geen willoze slachtoffers van de omstandigheden in de wereld.
Wij kunnen ervoor kiezen om liefde te ervaren in plaats van angst (en meteen ook een pak beter te slapen 😉)

Welke keuze wil ik maken?

Les 135 is één van de langste Werkboeklessen in Een Cursus in Wonderen.
De titel luidt:

“Als ik me verdedig, word ik aangevallen” (WdI.135.t)

Even verder lezen we een heel toepasselijke referentie naar de Russische dictator Poetin:

“Je gaat te werk vanuit het geloof dat jij jezelf moet beschermen tegen wat er gebeurt omdat dat zeker zal bevatten wat jou bedreigt. Een gevoel van bedreiging is de erkenning van een ingewortelde zwakheid, een geloof dat er een gevaar bestaat dat de macht heeft jou aan te zetten tot een gepaste verdediging.  De wereld is op dit waanzinnige geloof gebaseerd.  En al haar structuren, al haar gedachten en twijfels, haar straffen en zware bewapening, haar wettelijke bepalingen en voorschriften, haar gedragsnormen en haar leiders en haar goden, allemaal dienen ze o`m haar gevoel van bedreiging in stand te houden.”
(WdI.135.2:1-4)

Een ‘gevoel van bedreiging’ hangt de laatste tijd bijna tastbaar in de lucht.
Toch hoeven we daar niet aan toe te geven.
De Cursus noemt ons gevoel van zwakheid zelfs ‘waanzinnig’.

Waarom?

In werkelijkheid zijn wij geen lichamen die verdediging nodig hebben.
Ons ware Zelf is voor altijd veilig en geborgen in God.

Wanneer wij bang zijn en ons willen verdedigen is dat altijd omdat wij ons identificeren met ons lichaam in plaats van met ons werkelijke Zelf. Wij hebben maw. een nachtmerrie, maar gelukkig is die niet echt.

In de praktijk

Hoe kunnen wij hier nu mee aan de slag gaan wanneer we ons angstig voelen?
De Cursus geeft ons een heel radicaal zinnetje om mee te werken, en dat luidt:

“In mijn verdedigingsloosheid ligt mijn veiligheid.”(WdI.153.t)

In dit ene zinnetje ligt onze verlossing van angst.
Wanneer wij bereid zijn om te stoppen met het plannen voor de toekomst en wanneer wij stoppen met ons te verdedigen, dan kunnen wij eindelijk ervaren wie we in werkelijkheid ZIJN.

In de praktijk betekent dit dat we in onszelf de BEREIDHEID moeten vinden om te stoppen met plannen maken.

We hoeven daarom geen perfect vertrouwen te hebben dat alles in orde komt, maar we moeten wel radicaal durven onze verdedigingen te lossen.
Wij moeten WILLEN loslaten.
We moeten WILLEN voor liefde kiezen.
We moeten WILLEN vertrouwen op een kracht die groter is dan die van ons kleine ego-zelf.

Onze bereidheid is onze redding.


Een klein beetje bereidheid zet de deur al op een kier voor de verlossing van angst.

Tegelijk bidden wij tot de Heillige Geest:

“Gebruik deze situatie die mij angstig maakt om mij te helpen herinneren wie ik in werkelijkheid echt ben.
Help mij om dit anders te zien.”

Met deze woorden nodigen wij de Heilige Geest uit om ons Zijn wijsheid te schenken en de ervaring van Liefde.
En die uitnodiging zal niet onbeantwoord blijven.

In elke situatie en op elk moment van de dag kunnen wij de woorden uit Werkboekles 135 herhalen als een mantra:
“In mijn verdedigingsloosheid ligt mijn veiligheid.” (WdI.135)

Zo raken wij doordrongen van het feit dat wij niet zelf voor onze veiligheid moeten zorgen:

“We herinneren onszelf eraan dat Hij heel de dag door aan onze zijde blijft en onze zwakheid nooit zonder de steun laat van Zijn kracht. We doen een beroep op Zijn kracht, telkens wanneer we voelen dat de dreiging van onze verdedigingen onze doelgerichtheid ondermijnt. We houden een ogenblik stil, terwijl Hij ons laat weten: ‘Ik ben hier.’ “ (WdI.153.19:4-6)

Ik heb zelf in mijn eigen leven al de allermooiste dingen meegemaakt wanneer ik stopte met mij te verdedigen.
Zaken waar ik jarenlang mee worstelde werden op 24u tijd opgelost.

Hoe meer ik de bereidheid oefen om mijn eigen verdedigingen op te geven, hoe meer wonderen ik in mijn leven ervaar.

En geen enkele dictator kan daar iets aan veranderen.