Een tweetal jaren geleden ben ik een vriend verloren.
Zo leek het toch.
Hij ging niet dood of zo.

Maar hij stopte met antwoorden op mijn berichtjes.
Ik voelde dat hij afstand wou nemen en ik respecteerde dat.

Twijfel

Zijn afwezigheid maakte dat ik begon te twijfelen:
Deed ik iets verkeerd?
Had ik iets gedaan waardoor hij me niet meer leuk vond?

Dit zijn typische vragen van ons ego.
Het wil dat wij ons schuldig voelen.
Het herinnert er ons constant aan dat wij te kort schieten.

Ik had me kunnen wentelen in het verlies van deze vriend. Ik had me er heel erg slecht over kunnen voelen. Hierdoor zou ik diepere, vaak onbewuste, overtuigingen van mijn ego voeden:
‘Jij bent niet goed genoeg.’
‘Jij verdient geen liefde.’
‘Jij bent het slachtoffer van de wereld.’

Ik had me ook kunnen verdedigen door mijn vriend te verwijten voor wat mis ging. Een Cursus in wonderen noemt dit projectie: We projecteren buiten onszelf wat we diep vanbinnen niet willen zien.
Als ik mijn eigen schuldgevoel niet wil erkennen, dan projecteer ik het op mijn vriend die dan in mijn plaats de schuldige is van onze mislukte relatie.

Maar door mijn schuld en boosheid op mijn vriend te projecteren, zou ik een slachtoffer maken van mezelf. En dit zou alleen maar mijn geloof in de afscheiding vergroten.

Liefde: hoe Een Cursus in Wonderen ons helpt omgaan met het verlies van een vriend.

Gelukkig realiseerde ik me dankzij Een Cursus in Wonderen dat deze situatie ook een belangrijke kans was. Een kans om meer liefde te ervaren, door mijn perceptie van de situatie te veranderen.

En dus deed ik mijn uiterste best om de relatie aan de Heilige Geest te geven, terwijl ik Hem vroeg om dit voor mij te beoordelen.

Hierdoor kwam er terug vrede in mijn denkgeest.
Ik herinnerde me dat ik een Heilige Zoon van God ben die nooit tekort kan komen.
Ik besefte dat de overtuigingen die ik er op nahield over mezelf niet juist waren. Er was geen enkele reden om me schuldig te voelen, want mijn ware Zelf is zondeloos.

En omdat ik nu niet langer gemis voelde, kon ik de relatie loslaten.

De essentie was dat ik mijn vriend vergaf voor wat hij nooit gedaan had.

Innerlijke Leiding

Deze week, na twee jaren van stilte, voelde ik mij geleid om hem nog eens een berichtje te sturen en zo te tonen dat ik hem niet vergeten was.

Onmiddellijk kreeg ik een mooie en hartverwarmende reply. Mijn vriend antwoordde dat hij me miste en het geweldig apprecieerde dat ik contact zocht. Bovendien kon hij een schouderklopje van mij wel gebruiken omdat hij door een uitdagende periode ging. Mijn berichtje was perfect getimed.

Het voelde alsof een warme golf van Liefde me overspoelde. Wat was ik blij dat ik die whatsapp gestuurd had!

Je vraagt je misschien af: Waarom stuurde je dat bericht na al die tijd?
Wat betekent het om je ‘geleid’ te voelen?

Eigenlijk is het heel eenvoudig.
Mijn vriend kwam deze week plotseling in mijn gedachten, en ik besefte dat ik MEZELF nog niet helemaal had vergeven voor zijn afwezigheid. Ik voelde zo veel liefde en medeleven voor MEZELF, dat ik besliste om deze onopgeloste situatie in mijn leven los te laten. Ik koos liefde in plaats van angst.

En dus stuurde ik een berichtje.
Dat berichtje was een symbool van de zuivere liefde die ik op dat moment voelde. Ik verwachtte geen antwoord. Ik was niet gehecht aan een bepaalde uitkomst. Op een bepaalde manier was het een berichtje aan mezelf.

Een Cursus in Wonderen leert ons:
“Alleen wat jij niet hebt gegeven, kan in enige situatie ontbreken.” (T17.VII.4:1)

Eigenlijk kon het niet anders dan dat ik een hartverwarmende reply kreeg van mijn vriend. Ik had mezelf voldoende vergeven om terug liefde toe te laten in mijn leven.

Tom

ps. heb je mijn blog post over je best doen al gelezen?